من قبل تر ، فیلم رو دیده بودم و نمیدونستم کتابی هم وجود داره.
در عین حال که حین دیدن فیلم حسرت می خوردم و دلم برای نوچنتو و شاید نوچنتوها میسوخت  و میگفتم پیاده شو!بیا بیرون!بسه دیگه! ...ولی اخر کتاب دلیل هاشو گفت، راهکارهاشو گفت...بهش حق دادم...حق انتخاب... حق داشتن هدف،دلیل، انگیزه و ...
ولی واقعا فیلم خیلی بهتر حس ها رو منتقل می کرد، مخصوصا اخر داستان رو...
          

            اولین همخوانی باشگاه کارآگاهان به پایان رسید،
با تشکر از همه‌ی عزیزانی که با باشگاه همراه شدند :)🤝🤍

انسانی که هدفش چیزی جز پول و ثروت نیست و برای رسیدن به این هدف از هیچ چیز، حتی انسانیت و عشقش دریغ نمی‌کند، چقدر می‌تواند ترسناک باشد...

ماجرا از جایی شروع می‌شود که 
دوکارآگاه به نام های آرچر و اسپید برای کمک به خانم واندرلی وارد راهی غیرقابل بازگشت می‌شوند..
در این راه اسپید، مظنون به قتل شناخته می‌شود و راهی برای اثبات بی‌گناهی خود ندارد، مگر اینکه قاتل را پیدا کند..

ما با کارآگاهی طرفیم که بزن‌بهادر و خشن است و همان‌قدر که از تفکر و استدلال استفاده می‌کند، از زور بازو و قدرت سلاحش هم بهره می‌برد.
 برعکس کارآگاهانی نظیر پوارو و مارپل، سام اسپید (قهرمان کتاب) شخصی است نه چندان اتوکشیده و مودب.
 او هم مثل اکثر مردم جامعه ضعف‌هایی اخلاقی دارد، گاهی خسته می‌شود و شکست می‌خورد..

شاید بشه گفت اسپید، کارآگاه محبوب و الگوی کارآگاهان بعد از خود است و نطقه قوت کتاب، شخصیت این کارآگاه است..
اسپید برخلاف دیگر کارآگاهان نه تنها شخصیت مثبت و اتوکشیده‌ای ندارد بلکه گاهی نفرت انگیز جلوه می‌کند که به نظرم همین برجذابیتش می‌افزاید :)

شاهین مالت تصویرگر جامعه‌ای سیاه و تباه است که انسان‌ها هریک برای رسیدن به اهداف خود، از انسانیت دست می‌کشند و خود را در رسیدن به هدفشان به هلاکت می‌رسانند.!!

یکی از ویژگی هایی که اصلا دوست نداشتم، مبهم بودن اتفاقات بود..
به گونه ای که تا حدود یک سوم کتاب، خواننده حتی درجریان موضوع اصلی کتاب نیست!
چه برسد به پی بردن سرنخ ها و کسب اطلاعات!
زیاده گویی ها و توصیفات زیادی که اغلب غیر ضروری بودند ، مخاطب را سردرگم می‌کرد..

درکل به جز فصل های پایانی، هیجانی را درکتاب حس نکردم..
و بازهم نظرم این است
کاش کتاب‌های به این حد قدیمی در زمان خودشان ترجمه و چاپ می‌شدند تا ارزش اثر به درستی شناخته شود..
          

            کتاب خوب و قشنگی بود 
فانتزی و دلنشین 
.
یه ستاره کم دادم چون یه کوچولو داستانش تم غم توش بود و واقعا قلبم همراه ناراحتیای شخصیت اصلی فشرده میشد..
خیلی زیبا بود داستان روان بیان شده بود 
کرنشا رو من خیلی دوسداشتم
منو یاد فیلم (گربه کلاه به سر )مینداخت ...
.
خوشحالم که در اخر روابط جکسون با خانوادش خوب شد^^
و شروع کردن به درک کردن همدیگه.