به نسبت عقبهٔ نویسنده، دعاها خیلی معمولی و بعضاً تکراری بود. خلاقیت خاصی نداشت؛ جز سجع‌نویسی در بعضی جاها. البته اینکه من با صرف دعای زبانی ارتباط نمی‌گیر و مفهوم دعا رو در نسبت با عمل می‌بینم هم در نظرم نسبت به کتاب بی‌تأثیر نیست.
به هر حال یه کتاب برای مخاطب کف جامعه است. برعکس بقیه آثار این نویسنده.
      

        نویسنده بیان و لحنی نصیحت‌گرانه داشت و همه‌ش در حال توصیه کردن به این کار و آن کار بود.در حالی که یک قلم قوی می‌توانست بدون نصیحت کردن، خواندن اتفاقاتی که توصیفش را کرده بود عبرت‌آمیزتر کند. به هر حال و درنهایت، اگر می‌خواهید در مترو و اتوبوس بازی کنید یا به نشخوار فکری‌تان ادامه دهید، خواندن این کتاب جایگزین بهتری است. بیشتر از این ارزش وقت گذاشتن ندارد.
      

        یک مواجهه دلچسب با سوالاتی که این روزها کمتر سوژه‌هایی نوشتنی برای نویسندگان و ساختنی برای فیلم‌سازان است. سوالاتی از جنس شک و بهت که پرداختن به‌شان، آن هم در دل یک داستان و چند شخصیت، هنرمندی می‌خواهد.
روی ماه خداوند را می‌شود بوسید با این کتاب!