به جرئت میتونم بگم احساساتی که موقع خوندن این کتاب آدم حس میکنه خیلی عمیقه . 
حس اینو میکنی که چقدر خوبه تو میتونی همین الان بدون درد نفس بکشی ، حس اینکه میتونی با دوستایی که اونا هم مثل تو سالم هستن ارتباط برقرار کنی و بهترین دوستتو بغل کنی :) 
اونایی که کتابو خوندن حرفامو درد میکنن .. 
این کتاب ترکیبی از اون احساسات واقعا زجرآوری بود که بخاطر یه سری اتفاقات پیش اومد
و خب ، اگه بخوام با کتابی کوتاه ولی شاهکار و قشنگی مثل پنج قدم فاصله صحبت کنم باید بگم: 
کتاب عزیزم ! میدونم تک تک کلماتی که داخل صفحاتت جای گرفته‌اند احساس دارند ، من میتوانم حسشان کنم . 
میتوانم حس عمیق قلب استلا و ویل رو از لا به لای تار و پودت بیرون بکشم و برایش اشک بریزم :)))) 
تو باعث شدی بعضی جاها بغض سراغم بیاید و بعضی جاها تفکری عمیق ، که چقدر جای استلا بودن بد است . 
که چقدر تفکرات استلا را داشتن خوب است :/
زندگی خوب و درست کنیم ،  بخندیم و قدر لحظه هایی که بدون هیچ دغدغه ای میگذرونیم بدونیم .
ممنون کتاب ، ممنون استلا ، ممنونم ویل :))) 

      

        تراپیست ؟ نه عزیزم میرم این کتابو میخونم : ))))) 

      

        از قشنگ‌ترین کتابایی بودش که خوندم. 
داستانش یکنواخت نبود، هیجان داشت، احساس داشت. 
عشق داشت :) 
خیلی جاها با شینگ‌ین همزادپنداری میکردم و انگار احساساتی که داخل قلبم خیلی جاها دفن شده از زبان او بیان میشدند . 
خیلی جاها شوکه از اتفاقاتی که افتاده به دیوار خیره میشدم یا با لبخندی به پهنای صورت کاغذهای سرشار از احساساتش را میبوییدم . 
مشتاقانه منتظر خواندن قلب جنجگوی خورشید هستم ، منتظر طلوع فردایی بهتر .