در آستانه چهل سالگی ، اسم سماجت های بی ارزش و حفظ کردن چند ضرب المثل را تجربه میگذارند...

خدا انسان ها را به قدری دوست دارد که ، خودش را به « فقدان بودن بدل میکند تا بودنی ممکن شود»

برای اینکه پیش پا افتاده ترین رویداد تبدیل شود به ماجرا، لازم است شروع کنید به تعریف کردنش؛ آدم با این کار گول میخورد: انسان همیشه راوی داستان است، در حصار داستان های خودش و دیگران زندگی میکند و از خلال آن ها می بیند چه اتفاقی برایش می افتد؛ اون دنبال این است که زندگی اش را طوری پیش ببرد انگار دارد تعریفش میکند.ولی باید انتخاب کرد: زندگی کردن یا تعریف کردن.