این کتاب را اولین بار در اواخر نوجوانی خواندم. آن زمان گمان میکردم هر کتابی از یک نویسنده نامی بخوانم در دسته‌بندی کتاب‌های محبوب من است. سال‌ها از آن روز گذشته و امروز من این کتاب را برای بار دوم  تمام کردم. امروز دیگر خودم و سلیقه ام در ادبیات را می‌شناسم و میفهمم این داستان در دسته‌بندی داستان های محبوب من از مارکز نیست.  اما یک چیز را میدانم. میدانم سانتیاگو ناصر و دو صفحه آخر داستان را از یاد نخواهم برد.