پس ذهنم بود که طهورا گفته" تو شبیه کلاریسی". خودم هم وقتی کتاب را می‌خواندم می فهمیدمش.حتی یک بار به مامان وقتی بهم میگفت" زودتر این کتاب رو تموم‌کن و آتش بدون‌دود بخون"، گفتم شخصیت اصلی اش خیلی شبیه من است.دوستش دارم.
با این‌حال یک‌شب از طهورا پرسیدم که من شبیه کلاریسم؟ و اون گفت" آره. از نظر سردرگمی. "راست هم میگفت. یک جمله هایی از کتاب را فکر میکردم حتما خودم گفته ام. شاید برای همین  هم برایم جالب بود.
خلاصه
کتاب خواندنی ای بود. واقعا من را به خودش گرفت. 
به قول پریا‌، صفحاتش هم بوی اسباب کشی میدهد:)