این چند روز از روی بی حوصلگی راستش لای هیچ کتابی را حتی باز هم نکردم.امشب تصمیم گرفتم این کتاب کودک را  که پریا به صورت الکترونیکی به من هدیه داد را بخوانم. شروع طوفانی ای بود بعداز چند روز هیچی نخواندن
بامزه بود. راستش از کتاب کودک هایی که کل صفحه اش عکس است و نهایتا یکی دو جمله رویش نوشته اند خوشم می آید:)

      

        پس ذهنم بود که طهورا گفته" تو شبیه کلاریسی". خودم هم وقتی کتاب را می‌خواندم می فهمیدمش.حتی یک بار به مامان وقتی بهم میگفت" زودتر این کتاب رو تموم‌کن و آتش بدون‌دود بخون"، گفتم شخصیت اصلی اش خیلی شبیه من است.دوستش دارم.
با این‌حال یک‌شب از طهورا پرسیدم که من شبیه کلاریسم؟ و اون گفت" آره. از نظر سردرگمی. "راست هم میگفت. یک جمله هایی از کتاب را فکر میکردم حتما خودم گفته ام. شاید برای همین  هم برایم جالب بود.
خلاصه
کتاب خواندنی ای بود. واقعا من را به خودش گرفت. 
به قول پریا‌، صفحاتش هم بوی اسباب کشی میدهد:)
      

        امشب  نمی دانم چرا خوابم‌ نمی برد و حال آنکه بلند شوم و کاری انجام دهم هم ندارم.‌ بعداز‌ آنکه دیگر‌ چیز جالبی در گوشی پیدا‌ نکردم طاقچه را بازکردم و لیست کتاب صوتی های رایگان را آوردم.
دیدم  چقدر وضعیتم شبیه سوسو هست!
کتاب صوتی اش‌ به نظرم خیلی بامزه تر از این هست که آدم  خودش کتاب را بخواند:)))