درست وقتی که براثر یک بیماری احساس پوچی وناامیدی داشتم، پسرم زیربال‌وپرم رو گرفت. کتاب هدیه داد ومن رو تشویق به نوشتن، پای نوشته‌های بچه‌گانه‌ام نشست ومثل یک معلم ایراد‌هایی که داشتم رو گرفت. تشویقم کرد. دختروپسر دیگرم هم به تبعیت از او کمکم کردند هرکدام به نحوی...بالاخره باکمک‌هاشون مسیرم رو پیدا کردم. واولین اثر مشترکم رو چاپ کردم، هرچند پر از اشکال...
باتشکر از جعفر،معصومه،حسین فرزندان عزیزم
وتشکر از همه اساتیدی که به من نوشتن را آموختن.