کتاب حول زندگی کریمه عبود، اولین بانوی عکاس فلسطینی است. در کنار همراهی با این شخصیت، مخاطب به صورت ضمنی با بخشی از تاریخ فلسطین هم آشنا می‌شود.
 با وجود فرم داستانی معمولی که داشت برایم ارزشمند بود و توانست تاثیر عمیقی روی من بگذارد.
آن‌جا که عکاس یهودی به عمد، طوری قاب می‌بندد که خانه‌های فلسطینی را خالی از سکنه و چشم به راه مسافران یهود نشان دهد.
کریمه ساکت نمی‌ماند. با هنری که در آن تبحر دارد با دشمن‌ش مقابله می‌کند. همان خانه‌ها را به تصویر می‌کشد این‌بار با همه‌ی شور و امید ساکنان‌ش.
انگار کریمه از دل تاریخ جان گرفته تا یک درس بزرگ به من بدهد. برای مقابله با دشمن نیاز نیست حتما اسلحه داشته باشی. در همان هنر و مسیری که هستی اگر خوب عمل کنی می‌توانی رو در روی دشمن بجنگی.
من نسخه الکترونیک کتاب را در طاقچه مطالعه کردم که در آن ایرادات فاحش ویرایشی به دفعات دیده می‌شد.
نثر ترجمه هم می‌توانست روان‌تر باشد.
      

        روی جلد کتاب آمده روایت‌هایی از دختران ایران. اما اینکه این روایت‌های دخترانه با چه نخ تسبیحی به هم پیوند خورده‌اند موضوعی است که مشخص نشده. نه در مقدمه به آن اشاره‌‌ی واضحی شده نه حتی خواندن روایت‌ها می‌تواند مخاطب را به این مسئله هدایت کند.
در کنار این غالب روایت‌ها از نظر ساختاری فرم ضعیفی دارند و یک جاهایی اصلا به روایت تبدیل نشده‌اند و در حد یک یادداشت ساده باقی مانده‌اند.