اگر کار مربوط به خدا و اثر هم از خداست ، بود و نبود اسباب و اشخاص هیچ تفاوتی در حل کار ما ندارد.این همان ذکر شریف(لا حول ولا قوه الا بالله)است که ما آن را تکرار میکنیم و غافل می شویم و قلبا به حقیقت آن اعتقاد نداریم.آنچه ما در عمل به آن رفتار میکنیم این است که نصف حول و قوه مالِ مخلوقات است و البته خداوند هم لازم است. آیت ذکر شریف حصر دارد و (لا) نفی جنس است، یعنی (هیچ حول و قوه ای نیست مگر به واسطه خداوند)..حول را گاهی به معنای جابه جایی و گاهی به معنای مانع شدن جلوگیر شدن می دانند به هر حال هر جا به جایی ، هر مانع و جلوگیری و هر قوّتی فقط و فقط به واسطه خداوند است و هیچ کدام از مخلوقات چنین توانی ندارند.