از عزیز ترین کتاب هایی که خوندم.
خیلی دوست داشتنی بود و همچنین خیلی خیلی غمگین
بار ها وقتی به اطرافیانم معرفیش می کردم می گفتم از اول کتاب بین هر واژه یک غم خیلی عمیق رو احساس می کردم.
نثر هم نه اونقدر پیچیده و بی سر و ته هست نه خیلی بیش از حد سطحی؛ معمولی و قابل قبوله.
اگر تا حالا نخوندید حتما پیشنهاد می کنم که با سالار همراه بشید :)
        

          به نظرم یکی از بهترین کتاب شهداست
نثر روان ، روایت جذاب و در عین حال حفظ کردن شان شهید که خیلی به نظرم مهمه
متاسفانه این روز ها یک سری کتاب های شهدا خیلی وارد حریم خصوصی زندگی شون میشن و یک سری قبح هارو از بین میبرن اما این کتاب عالی و درجه یک بود و با خیال راحت میتونم برای نوجوان ها و مجرد ها توصیه ش کنم و حتی هدیه بخرم براشون ، جزو کتاب هاییه که گذاشتمش دم دستم هر چند وقت یکبار مرورش کنم
 !
        

          گفت: خیلی می‌ترسم.
 گفتم: چرا؟ 
گفت: چون ازته‌دل خوشحالم دکتر رسول. این‌جور خوشحالی ترسناک است. 
پرسیدم آخر چرا و او جواب داد: وقتی آدم این‌جور خوشحال باشد، سرنوشت آماده است چیزی را از آدم بگیرد.
روزی که شروع به خواندن کتاب بادبادک‌باز کردم آنچه در ذهن خود داشتم زجرها و سختی‌های همیشه به تصویر کشیده شده‌ی افغانستان بود، اما چیزی که خالد حسینی خواننده را با آن روبه‌رو می‌کند چیزی فراتر از آنچه شنیده‌ایم هست. با تمام وجود خود را در آن کوچه‌پس‌کوچه‌هایی حس می‌کنیم که کودکان هزاره‌ای مورد آزار قرار گرفتند، در آسمانی که کودکان افغان گودی پران های خود را به پرواز درمی‌آورند.
خواننده کتاب بادبادک‌باز تمام غم و درد داستان را پشت سر می‌گذارد تا همان‌طور که ذات آدمیت همیشه در طلب آن است خیر بر شر پیروز شود و به آرامش رسیدن کودک افغان مساوی باشد با به آرامش رسیدن تمام افغان‌ها در هر کجای جهان که هستند

        

          سرزمین دردها و رنج ها!
بیش از پیش از اعماق وجود دلم افغانستانی آرام را خواست خالی از مزدور و جنگ های داخلی و خارجی…
همانقدر که می خواستم و شنیده بودم جذبش شدم!
        

          تمومش نکردم و قصد هم ندارم تمومش کنم!
من مدلِ روایتگری رو نپسندیدم و نتونستم باهاش انس بگیرم 
روایتگری این مدلی بود که داستان زندگی شهید عزیز از زبان چندین نفر مرتب از اول توضیح داده میشد اما از زاویه دید های متفاوت ، مثلا یکبار دخترشون ، یکبار همسرشون ، مادرشون و ...