فیودور داستایفسکی(داستایوسکی)، نویسنده‌ی قرن نوزدهمِ فرانسه، در این رمانِ کوتاه، با شما کاری میکند که هنگام خواندنِ داستان، احساسِ خواننده بودن نداشته باشید؛
گویی شماهم آن شب‌ها در کنجِ کوچه‌های تاریک ایستاده‌اید و به آتش کشیده شدنِ ناشناس را نظاره میکنید.
داستایوفسکی این احساسات را، چه غم و چه خوشحالی، با زبانی ساده و احساسی توصیف می‌کند؛ او بی‌گمان با قلبش این قصه را نوشته است، و قصد ندارد تا مهارت‌های ادبی‌اش را رخ بکشد.
      

        آلبرکامو، نویسنده‌ی قرن بیستمِ فرانسه، با جمله‌ی اولِ کتاب، مفهوم بیگانگی را طوری بیان میکند، که تا عمق وجودتان نفوذ کند.
کتاب بیگانه اثر آلبر کامو به مفهوم «پوچی» (Absurdity) و «بیگانگی وجودی» می‌پردازد؛ یعنی جهان، فاقد معنای ذاتی است و انسان در جستجوی معنا، با ناامیدی روبرو می‌شود. شخصیت مورسو، بی‌تفاوتی‌اش نسبت به هنجارهای اجتماعی و احساسات، او را به عنوان یک «بیگانه» در جامعه معرفی می‌کند. این کتاب از دو بخش تشکیل شده است: بخش اول وقایع منجر به قتل را روایت می‌کند و بخش دوم به محاکمه و قضاوت جامعه نسبت به مورسو اختصاص دارد.
به زودی این کتاب را دوباره مطالعه خواهم کرد.