رشد یعنی«لیاقت و شایستگی برای نگهداری و بهره‌برداری از امکانات و سرمایه‌هایی که در اختیار انسان قرار داده شده است». در مسئله‌ رشد، اول چیزی که لازم است مسئله‌ شناخت است. توانایی برای نگهداری و برای بهره‌برداری است.

معاويه آشفته است، چه كند ؟ بايد هر طورى هست سخن امام حسن(عليه السلام)را قطع كند، چه بگويد، او چه فضيلتى براى خود يا پدرش دارد كه بگويد ؟او چاره اى نمى بيند جز اينكه زبان به فحش و ناسزا باز كند، زبانم لال، او بالاى منبر به حضرت على(عليه السلام) جسارت مى كند، هر چه دلش مى خواهد و مى تواند ناسزا مى گويد .

پیامبران آمده‌اند بشر را به دست بشر اصلاح کنند، نیامده‌اند بشر را به دست فرشتگان اصلاح کنند. قرآن می‌گوید: لَقَدْ ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَیناتِ وَ انْزَلْنا مَعَهُمُ الْکتابَ وَ الْمیزانَ لِیقُومَ النّاسُ بِالْقِسْطِ [1]. پیامبران را با دلایل روشن فرستادیم و با آنها کتاب و میزان فرستادیم تا مردم عدالت را بر پا دارند. نمی‌گوید «تا پیامبران مردم را به عدالت وادار کنند»، می‌گوید «تا مردم، خود عدالت را به پا دارند» یعنی پیامبران می‌خواهند به دست مردم، جامعه را اصلاح کنند. تز اصلاحی این است.

عالم دو چهره دارد: چهره ازاویی و چهره به سوی اویی. چهره ازاویی رحمانیت خداست و چهره به سوی اویی رحیمیت خدا. سایر اسماء الهی اسمهای تبعی هستند، درجه دوم و سوم‌‏اند.