کاووس افسرده و غمین چون سهراب یل را بدید، با اندوه گفت :«آیا در میان شما کسی نیست که بتواند با این پهلوان ترک به مبارزه برخیزد. یعنی من پهلوانی هماورد او ندارم و هیچ کس از ایران یارای مقابله با او را ندارد؟»کاووس چون این سخن پر از طعن و سرزنش را بر زبان آورد ، توس سوار شده ، با شتاب خود را به رستم رساند پیام کاووس را نزد او باز گفت یاد آور شد که کاووس سخت اندوهگین است و در این اندیشه که چرا هیچ یک از پهلوانان و گردان او توان مقابله با این پهلوان تورانی را ندارند.

ایراندخت به هر دو نگاه کرد. هم تاج و هم لباس زیبا بودند و انتخاب یکی از آن ها کار دشوار و سختی بود. چشمش به وزیر افتاد و وزیر به لباس اشاره کرد. شاه متوجه اشاره بین آن دو شد. ایراندخت که دست دراز کرده بود تا جامه را بردارد، وقتی دید شاه متوجه اشاره ی وزیر شده است، تاج را بر داشت تا شاه به آنها بدگمان نشود.

رستم چون این سخن را بشنید از هوش رفت ، سر گیجه گرفت و بر زمین افتاد و جهان در پیش رویش تیره شد.

ای پیرمرد ، اگر در جنگ سواره هر دو دست آزاد نباشد ، اسبی که در زیر ران داری ، خری بیش نیست.