آتش بدون دود رو حدود ۱۴ سال پیش اولین بار خوندم. چنان جذبش شدم ۷تا جلدشو تو سه چهار روز خوندم. داستان به شدت گیرا و جذابی داره و چند سال بعد دوباره خوندمش.
قسمتی از متن کتاب که خیلی دوستش داشتم :
اندوهی که از اعماق تفکر سرچشمه نگیرد، اندوه نیست، عزای باطل و بی اعتباری به خاطر سرکوب شدن امیال فردی ست ؛ و انسان متفکری که گهگاه گرفتار اندوه نشود، علیل و ناقص است ؛ دور از دریا ، دور از طوفان ، دور از پرواز ، دور از شکفتن روح است....
اما تفکر، همانگونه که اندوه می آفریند، در دوام مثبت خویش، پلی خواهد ساخت میان جزیره و جماعت ، میان فرد و خلق، میان امروز و فردا ؛ پلی به سوی شادمانی روح...
