از نگاه من تازه کتاب خوان( نخواستم از واژه آماتور استفاده کنم) کتاب سفرنامه به صرف قهوه و پیتا اولین کتاب و اولین سفرنامه ی نویسنده است برای همین میشه اون رو به عنوان اولین قابل قبول دانست.کتاب رو برای کسانی که اطلاعاتی از کشور بوسنی و هرزگوین و جنگ استقلال این کشور و فاجعه سربرنیتسا ندارند جذاب میدانم.کتاب پر است از نگاه ریزبینانه ی زنانه به جزئیات و همینطور انتخاب نویسنده برای سفر و نوشتن روایت ایرانی از پیاده روی مارش میرا و کشور زیبای بوسنی و هرزگوین رو شجاعانه میدونم و تحسین میکنم. ولی برای من یک کتاب متوسط بود هرچند برخی اطلاعاتش جدید بود.مطالب چفت و بست درستی نداشت و مرتب از یک جایی به یک جای دیگر می پرید.
