خدا! آن چه را که تو شروع کرده ای به تمامیت برسان. آن سیری که تو در ما آغاز کرده ای، آن دعوتی که تو در دل های ما زنده کرده ای، آن ندایی که تو در گوش های ما خوانده ای، خودت با اجابت همراه کن. اگر مضطر شدیم، تو دستگیر باش. اگر غافل شدیم، تو مذکر باش. اگر ماندیم، تو بردار.

خناس یعنی موجودی که اشکار می‌گردد، سپس پنهان می‌شود. می آید و میرود، گویی مراقب آدمی است، و هرگاه او را غافل دید، به وسوسه اش دچار میکند. اما چون او را هوشیار و آگاه و متوکل بر خدا یافت، پنهان میشود.

تحول ورود عنصری جدید به حیات آدمی و یا خارج شدن عنصری دیگر از صحنه ی حیات انسان نیست. بلکه تعامل پیوسته میان آدمی و هستی است.

عاشق می داند که سوختن مقدمه ی وصل است که چنین بی پرواست، اگرنه، سوختنْ والله که درد دارد و سوز.

شاعر از محارم راز است؛ گوش در ملکوت دارد و دهان در عالم ملک و آنچه را که از ملکوت می‌شنود باز میگوید.