«در زندگی زخم هایی هست که روح را در انزوا می خورد و می تراشد. معمولاً نمی شود این دردها را به کسی اظهار کرد......» «بله» «خب در زندگی شادی هایی هم هست که در انزوا روح را می شویند و پاک می کنند. این شادی ها را هم معمولاً نمی شود به کسی اظهار کرد. چرا این جنبه از زندگی را کمتر می بینیم؟»

... اما التقاط فرهنگی در معنای والای خود تصدیق این نکته است که یک سنت واحد در تمام مذاهب تمام آموزه ها، تمام فلسفه ها جریان دارد و آن ها را بارور می کند. آدم خردمند تمایز قائل نمی شود؛ همه ذره های نور را از هر جا که آمده باشند گرد هم می آورد...

بدین ترتیب حکمت بزدل میپروراند و به این ترتیب فرصت را از دست میدهی و عمرت را صرف رصد کردن فرصت میکنی. باید از روی غریزه به فرصت چنگ بزنی بدون آن که همان زمان خبر داشته باشی این است فرصت. آیا ممکن است یک بار فرصت به چنگت آمده باشد و خودت خبر نداشته ای؟