عشق یکطرفه ممکن است دردناک باشد، ولی دردی امن است، چون به کسی جز خودمان صدمه نمی‌زند، دردی خصوصی و همان اندازه که تلخ و شیرین است، خودانگیخته نیز هست‌ اما به محض آنکه عشق دوجانبه می‌شود، باید حالت انفعالی و سادهٔ صدمه دیدن را رها کنیم و مسئولیت ارتکاب به گناه را بپذیریم.