نمی‌دانم چه سِرّی دارد؛ درد، شب می‌زند به تن و بدن آدمیزاد.

آخرسَر تسلیم شد و گفت: «این بچه سالمه.» جواب دادم: «بله. رسول الله شفاش داد. فقط اومدم بگم ما بی‌صاحب نیستیم آقای دکتر، شما وسیله‌ای. دیگه هیچ مادری رو از زنده موندن بچه‌ش ناامید نکن.» محمد را برداشتم و از اتاق آمدم بیرون. پرونده، باز ماند روی میز دکتر.

از مادرم پرسیدم: «خیلی فرق می‌کند شوهرم آدم مؤمن باشد یا نه؟» عزیز یک نگاهی به آقاجان انداخت و گفت: «خیلی. زیاد توفیر دارد مردت را وقت اذان قبله‌شناس ببینی.»

غم که هجوم می آورد، اول جهان زن را فتح می کند.

فردایش از مادرم پرسیدم: «خیلی فرق می‌کند شوهر آدم مومن باشد یا نه؟» عزیز یک نگاهی به آقاجان انداخت و گفت: «خیلی. زیاد توفیر دارد مردت را وقت اذان قبله‌شناس ببینی.»

از موانع موقتی رد شو. وقتی برنده بشی ، دنیا مال تو می شه. اون وقت می تونی خیال بافی کنی. ولی الان؟ الان وقت چیره شدنه‌ .

تو همیشه شانس داری و اگر خود را در موقعیتی دیدی که شانسی نداشتی، قبل تر انتخاب اشتباهی کرده بودی که باعث شده بود از آن موقعیت سر در بیاوری. در هر صورت تقصیر هیچ کس جز خودت نبود .

پرسیدم:«حالت خوبه؟» «تعریفت از "خوب" چیه؟» «زنده.»

«بقیه دست کم می‌گیرنت. ازش استفاده کن. سلاح قدرتمندیه.»

تو این دنیا بدون قدرت نمی‌تونی چیزی رو به دست بیاری. قدرت نیازمند قربانی کردن ، تمرکز کردن و بی رحم بودنه.

غم،احساسی بیهوده و ضعیف بود. حداقل خشم به یک دردی میخورد.

این سرزمین بخشی از من بود و من، چه مرا میخواست یا نمی‌خواست ، بخشی از آن بودم.