اشتباه شکست نیست، فقط فرصتیه برای اینکه آدم دوباره تلاش کنه.

هیچ‌وقت حرفت را قورت نده. خودت را کنار نکش. هیچ‌وقت میان‌مایگی را فقط به‌خاطر اینکه جز این از دستت برنمی‌آید انتخاب نکن. هیچ‌وقت مهربانی را با ضعف اشتباه نگیر. هیچ‌وقت از آن آدم‌هایی نباش که در دفتر آژانس تبلیغاتی با پنجره‌های دل‌باز ایستاده‌اند و فکر می‌کنند «خوبی کردن» یعنی حقارت.

من که ترجیح می‌دم پیر باشم تا آدم‌بزرگ. همهٔ آدم‌بزرگا عصبانین، فقط بچه ها و پیرها می‌خندن.

پسرک می‌پرسد: «روی اون کاغذپاره‌ها چی نوشته؟» بابابزرگ پاسخ می‌دهد: «همهٔ ایده‌های من.» «به باد رفتن که!» «خیلی وقته که به باد رفتن.»

یک نکته مثبتِ فراموشی اینه که چیزایی که آزارت می‌دن رو فراموش می‌کنی.