به جز مکالمه آقای قبانی با شاعرومنتقد عرب که اول کتاب آورده شده؛ کل شعرهارو دوست داشتم
هر‌کلمه و جمله از کتاب لبخندمو عمیقتر میکرد و بعد از هر شعر چشامو میبستم که آرامش به بدن اجزای بدنم برسه
واقعاً فرکانس حس خوب آقای قبانی و شعرهاش بسیار بالاست
      

        مجموعه داستانهای کوتاه که به نظر من اقای مستور در بخش آخر کتاب ((چند مسئله‌ی‌ساده)) مانور خیلی بیشتری دادند.
اما برای رسیدن به بخش آخر حتماً باید کلِ کتاب خوانده شود.
در مجموع برای سرگرمی کتاب بدی نبود.
      

        بنظرم متن اصلی کتابو میخوندم شاید نظرمو جلب میکرد اما ترجمه شده ی شعرها برام بی معنی و پوچ بود. طوری که بعد از هر شعر زمزمه میکردم: خُب! که چی؟!
چیزی بهم اضافه نشد!