نمی‌خواهی تنها و کنار گذاشته باشی؛ برای همین حاضری هرکار مزخرف احمقانه ای را انجام دهی، بدون توجه به اینکه این کار از نظرت منطقی است یا نه و می‌خواهی آن را انجام دهی یا نه؛ چون فکر می‌کنی در یک گروه بودن و دوستان زیادی داشتن، نشانه‌ی خوبی است. تو را پذیرفته‌اند؛ درنتیجه ارزشمندی. این همان تفکر گله‌ای نیست؟