کتاب را در آبان ماه ۱۴۰۲ خوانده‌ام. داستانی با زبانی ساده و روان از سرنوشت یک خمره در مدرسه‌ای روستایی حکایت می‌کند‌. آنقدر متن کتاب دلنشین است که هنگام خواندنش خودم را در گوشه‌ای از آن روستا احساس می‌کردم.
        

          شهرهای گمشده، روایت دختری ایرانی است که یهودی‌زاده است و تحت تربیت یک استاد اخلاق در تهران بزرگ و در ادامه، ساکن نیویورک شده است. داستان، یک تاریخ مشخص دارد. سالهای حوالی برجام، حملات گروهک‌های تکفیری و داعش به سوریه و مذاکرات ایران آمریکا.
مهم‌‌ترین ویژگی کتاب، فضاسازی‌های درجه‌یک آن است. شخصیت‌پردازی‌های قوی و درخشان. و داستانی که گرچه دارای افت‌وخیز است اما در کل، کشش دارد.
اما به زعم بنده، کتاب از ضعف منطق روایی بهره می‌برد. چندروایته‌بودن، در کنار سخنرانی‌هایی که راوی سوم‌شخص می‌کند واقعا آزاردهنده و بیجا است. یک بازی فرمی که در ظاهر در خدمت داستان است اما در واقع در حال تشتت خط اصلی روایت است.
بخوانیمش؟ صرفا جهت سرگرمی. حرف بیشتری ندارد.
        

          من این مجموعه کتاب این منم رو کلا دوست دارم .
چون در عین کوتاه بودنشون بسیار زیبا و دقیق داستان ها رو روایت می کنه.
        

          عالییی!!!
داستان درمورد  یکسری پسر  نوجوان که توی محلشون یک جام جهانی راه میندازن!
  
        

          با این کتاب اصطلاح ها یا به قول معروف مثل های ایرانی رو یاد میگیریم.  
خیلی قشنگه
        

          این کتاب همه ی داستان ها  و افسه های ایرانی رو به زبان ساده برای ما آورده و خیلی قشنگه 
        

          من دوستش نداشتم و نیمه کاره رهایش کردم . 

        

          خیلییییییی  خنده دار و باحاله 
تشپ کال = لاک پشت