مردم این روزها می خواهند چیزها را به دست بیاورند،به محض اینکه به چیزی فکر می کنند می خواهند داشته باشندش،ولی من فرق دارم، قدیمی فکر می کنم ،از فکر کردن به آینده لذت میبرم،از اینکه همه چیز سروقتش به نتیجه ی مطلوب برسد.

چرا دم به دقیقه از این کلمات احمقانه استفاده می کنی؟ زشت،خوب،مناسب،درست،چرا اینقدر دلواپس اینی که چی مناسبه؟ تو عین یه خدمتکار پیر حقیری که فکر می کنه ازدواج کثیفه و هر چیزی به جز چای کمرنگ تو یه اتاق دلگیر کثیفه. چرا اینقدر زندگی رو از زندگی تهی می کنی؟ چرا تمام زیبایی ها رو می کُشی؟

همه ی ما چیزهایی می خواهیم که از داشتن شون عاجزیم. یک انسان شریف بودن مستلزم پذیرفتن همین نکته است.

نه، نمی تونم. دارم به تمام اون پروانه هایی فکر می کنم که از این ها متولد می شدند اگر نکشته بودی شون. دارم به تمام زیبایی های زنده ای فکر می کنم که بهشون پایان دادی.

یک ریز از نفرتش از تمایز طبقاتی حرف می زد ولی حاضر نبود به من اجازه ی اظهار نظر بدهد. لحن حرف زدن آدم هاست که دست شان را رو می کند نه خودِ چیزهایی که می گویند.