در موسیقی صفحه های کوارتت جَز مدرن شب وجود ندارد،خبری از بارهای دود گرفته نیست. انفجار ها و جرقه ها و بارقه های کوچک نور،نور ستارگان و گاهی نور ظهر،نور شگفت آور فراگیر ،مثل چلچراغ های الماسی شناور در آسمان.

نوشتن،اینجا کسی را برای حرف زدن به من می دهد. ولی بی فایده است،چیزهایی می نویسی که دوست داری بشنوی. عجیب است وقتی خودت را می کِشی این کار را نمی کنی. تقلب وسوسه ات نمی کند.

فهمیدم برای مهربان نبودن با او باید با خودم بجنگم.چون نمی توانم میلم به حرف زدن را مهار کنم.حتی با او.حداقل دست کم یک انسان است.

او انسان نیست ،یک فضای تُهی است با قیافه ی مبدل انسان.

من همیشه ازدواج را به چشم یک ماجراجویی جوانانه نگاه کرده ام،دو آدم هم سن با هم رهسپار می شوند ،با هم کشف می کنند،با هم رشد می کنند. ولی من هیچ چیز برای گفتن به او ندارم،هیچ چیز برای نشان دادن به او. همه ی کمک ها از سمت او خواهد بود.