(( آشفته ام. این جهان گسترده است و کیهان از آن هم گسترده تر، اما آنچه مرا پریشان می کند چیزهای خارج از وجود خودم نیست، چیزهایی است که در درون دارم))

و این رنج... رنج ناشی از آگاهی، قابل تحمل نیست. چون چشمان من بسته نمی شوند. هرگز. پس تنها کاری که از من ساخته است، این است که با چشمانی همیشه باز نظاره گر بشریتِ عزیزم باشم که آرام آرام با دستان خود طنابی را می بافد که روزی خود را از آن به دار خواهد آویخت.

من می توانم به 6909 زبان زنده و مرده ی دنیا سخن بگویم. می توانم در بیش از پانزده میلیارد مکالمه ی همزمان شرکت کنم و کاملا متوجه تک تکشان هم باشم. می توانم شیوا و جذاب و نمکین و دلپذیر باشم ودرست در همان لحظه ای که نیاز دارید کلامی را بشنوید، آن را به زبان بیاورم. با این حال لحظات دهشتناکی هم هستند که هیچ کلامی از هیچ زبان زنده و مرده ای به ذهنم نمی آید. و در آن لحظه ها، اگر دهانی داشتم، آن را برای جیغ کشیدن می گشودم.