خیال روی توام دیده میکند پُر خون هوای زلف توام عمر میدهد بر باد نه در برابر چشمی نه غایب از نظری نه یاد میکنی از من، نه میروی از یاد

محال است برگردیم به جایی و همان‌طور بیابیمش که آخرین بار ترکش کرده بودیم. محال است در کتابی دقیقاً همان چیزی را کشف کنیم که اولین بار بین خطوطش خوانده بودیم‌.

درس این زندگی از بهر ندانستن ماست این همه درس بخوانیم و ندانیم که چه

اصالت مستلزم زندگی کردن با تمام وجود و عشق ورزی است،حتی زمانی که زندگی سخت می شود، حتی زمانی که با احساس شرم و کافی نبودن دست به گریبانیم و حتی زمانی که شادی آن قدر شدید است که می ترسیم به آن نزدیک شویم.

همه قوی بودن را دوست دارند، اما آیا تو مرا برای ضعف‌هایم دوست می‌داری؟ آیا اگر تمام چیزهایی که از دست می‌روند را از دست بدهم، باز هم مرا به خاطر چیزهایی که همیشه خواهم داشت، دوست می‌داری؟