تمام مدتی که این کتاب رو می‌خوندم احساس میکردم توی سایه ی درختِ قصه دراز کشیدم و دارم به حرفاش گوش میدم. کتابِ مهربون، آروم و آموزنده ایه.
        

          خیلی موضوع خاصی داشت. (یک دوست خیالی، داره خاطراتش رو می‌نویسه. دیگه خودتون تا تهش برید!) و بنظرم مفهوم‌های خیلی عمیقی رو سعی کرده بود درنهایت سادگی بیان کنه. ما کی هستیم، چی هستیم، تداوم خودِ وجودیمون چطور امکان پذیره، تخیل چه نقشی تو زندگیمون داره و چی باعث می‌شه ما واقعاً  «باشیم»،  وجود داشته باشیم..
خیلی دوستش داشتم. پر از جمله‌های قشنگ بود. به فکر فرو بردم.