مسلمانان امام حسین، نماز می‌خواندند و روزه می‌گرفتند و زکات می‌دادند و به حج می‌رفتند، اما حساسیت سیاسی نداشتند و به ظلم خلیفه و عمالش بی‌اعتنا بودند. حکومت با سلاح زر و زور، زبان‌های مخالف را می‌برید و می‌خرید، ولی مردم لب به اعتراض نمیگشودند و دلخوش بودند که خدا را عبادت می‌کنند ام حسین علیهم السلام فریادی در سکوت بود و فساد حکومت را چندان مهم می‌شمرد که می‌فرمود:(( مگر نمی‌بینید که به حق عمل نمی‌کنند و از باطل نمی‌پرهیزند؟)) همچنین:(( هر کس فرمانروای ستمگری را ببیند ... و با کردار و گفتارش بر وی نشورد، بر خداست که او را در جایگاه آن ستمگر درآورد.))