عجب ترجمه‌ای
        

          بسم الله الرحمن الرحیم
يَا نُورُ يَا قُدُّوسُ يَا أَوَّلَ الأَْوَّلِينَ وَ يَا آخِرَ اﻵْخِرِينَ 
اي نور، اي پاك از هر عيب، اي آغاز هر آغاز، و اي پايان هر پايان،
        

          در زمان درس خواندن ما مدارس سمپاد شاید شبیه دانشگاه‌های الان بود!
شاید هم بیشتر و عمیق‌تر
دبیرستانی بودیم اما یکی کافکا میخواند، یکی هدایت، یکی کارل مارکس، یکی تافلر، یکی مطهری و یکی هم آوینی...
روزی نبود که بر سر موضوعات مهم اندیشه‌ای بین رفقا بحثی نباشد.
ساعتی نبود که دبیران خوش ذوق و با قریحه را به بحث می‌کشاندیم از تاریخ تا دین و سیاست.
هر شب جمعه فرصتی بود که بار تن سبک کنم و غبار روح فرو ریزم در ساغر دعای کمیل که ساقی‌اش چمران بود...
یک کتاب کهنه در مسجد جامع که سال‌های بعد به قاعده کتب فرسوده جمع شد و با کتب دعای خوشگل و مرتب و جدید تعویض شد....
اتفاقی چشمم را گرفت و شد مونس چهارسال زندگی من....
خط به خطش را می‌خواندم و حفظ شدم...
        

          یک عاشقانه‌ی تمام عیار
عاشقانه‌ترین شیوه‌ای که میشه با خدا حرف زد دعال کمیل هست. فارغ از "دعا" بودنِ این متن، نوع پرداخت به موضوعاتِ بشری، بیان نیازهای درونی و تمنیات روحی به خوبی و در درجه عالی تو این متن نوشته شده. انتخاب واژگان و نهاد و گزاره‌ها خیلی دقیق صورت گرفته (خصوصا در متنِ اصلی عربی). ورود به موضوعات و ترتیبی که داره و پرداخت دقیق و عمیق، باعث شده این متن بیشتر از یک کتاب عادی باشه و نوعی شگفتی تلقی بشه.
حتی به نظرم ترانه‌های ماندگاری هم مثل "نگران منی" مرحوم مرتضی پاشایی هم با الهام از متون و فرازهای این متنِ شگفت‌انگیز و عاشقانه نوشته شده.

بی‌شک حتی برای یک غیر مسلمان یا غیر متدین هم این متن سراسر لذت‌بخشه و پر از عاشقانه‌هاست. حتی در فرازهایی موضوعات علمی هم به خوبی و زیبایی تو این متن گنجانده شده.