تاریخ درهای کوچک و بزرگ فراوانی دارد. با گشودن هر کدام چراغی فراراه آدمی روشن میشود رسیدن به این پرتو راهگشا نه یک نیاز گروهی یا صنفی بلکه نیازی همگانی است. برخی از دریافت این خواست نگاه خود را به روشنای راهی که تاریخ افروخته است میدوزند و به سوی آینده گام بر می دارند و برخی با ضمیری خفته به سوی ابهام روبه رو قدم میگذارند. اگر یاد جامعه از فروغ تاریخ روشنی گرفته ،باشد آکنده از آگاهی سمت آینده را نشانه خواهد رفت و هر اندازه از این دانش بی بهره باشد با خاطری ناآسوده به فردا خواهد نگریست از این روست که انسان سهمی از نگاه خود را به گذشته میدهد تا آینده را دریابد.