یادداشتی بر کتاب ممنوعه ی (آخرین اعدام) اثر زکریا هاشمی.
زکریا هاشمی متولد هزاروسیصدوپانزده است و از بازیگری به نویسندگی روی آورده.
کتاب آخرین اعدام درباره ی مردی به نام هوشنگ امینی معروف به (هوشنگ ورامینی) قاتل زنجیره ای که از سال 33 تا 41 چیزی حدود 67 تجاوز و قتل انجام داده است. قربانیان این جانی روانی بیشتر پسران نوجوان بودند، که بعد از تجاوز، آنها را به طرز فجیعی به قتل می‌رساند.
قلم زکریا هاشمی از یک عریانی و بی پردگی افراطی برخوردار است. در این کتاب ممنوعه، بیش از حد عریان و بی پرده به تجاوز و قتل ها پرداخته است. طوری که از این عریانی آدم دلزده می‌شود.
در آخرین ساعات قبل از اعدام دو خبرنگار به ملاقات هوشنگ ورامینی می‌روند و اوهم تمام ماجراهای تجاوز و قتل‌های خود را به آنها می‌گوید. و چند سال بعد زکریا هاشمی آنها را به روی کاغذ می آورد. هوشنگ ورامینی با آنکه بیسواد بود برخی از غزل‌های حافظ را از حفظ بود و آن غزل‌ها را با صدای خوشی که داشت می‌خواند.
سرانجام هوشنگ ورامینی سال 42 در میدان توپخانه در ملاء عام حلق آویز می‌شود. 
        

          به لطف پادکست کی آس این کتاب رو مطالعه کردم.
زکزیا هاشمی، نویسنده  و کارگردان ایرانی است که در سینمای پهلوی و ادبیات مستند گونه نقش بسزایی دارد. رمان آخرین اعدام به عنوان ادبیات مستندگونه ایرانی که زندگی هوشنگ امینی (ورامینی)، قاتل دهه ۳۰ و ۴۰ خورشیدی را روایت میکند بسیار حائز اهمیت است. روایت داستان ، از گفته های هوشنگ با رادیوی ایران است و هرچه به پایان کتاب نزدیک میشویم روایات ریتم تند تر پیدا کرده و طول فصل ها به تدریج کوتاه تر میشوند تا اضطراب پایان راه تداعی شود. این رمان، پرسش های عمیقی در رابطه با مشروعیت اعدام در ایران مطرح کرد و زمینه ای شد برای  دیگر نویسندگان تا به سراغ اسناد، مصاحبه و روزنامه نگاری داستانی بروند.