کتاب هایی با این عنوان معمولا درباره مسائل مقدماتی داستان نویسی اند اما  این کتاب عناصر داستان را از سمت دیگری بررسی کرده .
از طرف خواننده ی داستان .
برای  خواننده ای که می خواهد مفهوم و زیرلایه های داستان را بهتر درک کند ، شروع خوبی ست.
حجم کمی هم دارد ( حدود 100 صفحه )

کتاب از دو بخش تشکیل شده . 

بخش اول معرفی عناصر داستان است و برای هر کدام توضیحاتی می دهد که در عین اختصار پرمغز و عمیق است و همین طور در این بخش به رابطه ی داستان با امر واقع (واقعیت ) می پردازد و گونه ها و انگاره های مختلف داستانی را بررسی می کند .

بخش دوم سه داستان آورده ( از موپاسان ، بورخس و جویس ) و بعد هرکدام  را کوتاه نقد و بررسی کرده و به نحوی می شود گفت مطالب نظری بخش اول را در این بخش کارگاهی و روی مصداق آموزش داده.

 همان طور که گفتم این کتاب مال داستان نویس ها نیست، برای مخاطبان داستان است و به همین دلیل عناصری که شرح می دهد آن عناصر آشنایی نیست که در کارگاه های داستان نویسی یاد می دهند . هرچند که گاها با آن ها هم فصل مشترک دارد . مطالعه اش باعث ریز بینی و دقت نظر در مواجهه با داستان و همچین فهم معنای مورد نظر نویسنده می شود . 
 یادم است مدتی بعد از خواندنش یکی از داستان های محمود را که متوجه نشده بودم ، دقیقا با روش های کتاب واکاوی کردم و نکاتش را یادداشت کردم تا بفهمم چه خبر بوده .
که خدا رو شکر فهمیدم.!
خودم تا الان که دو بار خواندمش و بعید هم نیست دوباره بخوانم ، کتابی نیست که بخوانی و رد بشوی . تأمل می خواهد و بازخوانی .

پ.ن: البته توجه شود که هر داستان نویس خوب ابتدا یک داستان خوان خوب بوده است .
 پس برای علاقه مندان به داستان نویسی هم توصیه می شود. خیلی هم توصیه می شود .!
        

          کتاب از دو لحاظ مقدماتی‌ست: یک مخاطبین و دو بیان عناصر اساسی، نه پیچیده.
در بخش اول و در نه شماره، تفاوت داستان از جز آن و عناصر اصلی در ساختار آن را بیان می‌کند (ساختگی بودن (fiction vs fact)، وقوع اتفاق و تغییر (پیرنگ)، شخصیت، زاویه دید و زبان، درونمایه). سپس در بخش دوم سه داستان (مهتاب اثر موپاسان،گِل اثر جویس و مضمون خائن و قهرمان اثر بورخس) باتوجه به نکات گفته شده تحلیل می‌شوند. تحلیل داستان‌ها روشن‌بینانه و همراه با ریزنگری بود.