ترانه‌های عامیانه‌ی جنوب اروپا.
هرکدوم از شعرها مثل یک قصه‌ بود، اغلب با پایان‌ شگفت.

نمازخانهٔ سن سیمون
(کاستیلی)

در شهر سویل نمازخانه‌ای هست
نامش: نمازخانهٔ سن سیمون،
که همهٔ بانوان 
برای دعا و نیایش به آنجا می‌روند.

بانوی من هم، که زیباترینِ بانوان است،
برای نیایش به آنجا می‌رود،
با دامن چین‌دار طبقه‌طبقه، و شنلی
که با تابش آفتاب رنگ می‌گرداند.

بر لب‌های قشنگش
سکوتی قدسی نشسته و
بر چهرهٔ زیبایش
اندک سرخیِ شرمی.

در گردش چشمان نیلگونش
شرابی سرمستی‌آور دارد؛
و چون پای به درون [نمازخانه] می‌گذارد
تو گویی پرتو آفتاب بر دیوار می‌تابد.

کشیشی که دعا می‌خواند
دعایش آشفته می‌شود و 
دستیاران جوانش
آداب نیایش را از یاد می‌برند؛

پس به جای آنکه بخوانند: آمین، آمین،
یا رب، یا رب!
تکرار می‌کنند: آمد، آمد،
یارم، یارم!
 
        

          گل‌های روییده بر گور، مجموعه‌ای از پنجاه و پنج ترانه‌ی عامیانه یا قصه‌های محلی است خانم سوفی جوئت از جنوب اروپا (فرانسه، اسپانیا، ایتالیا، رومانی و ...) گردآوری کرده‌اند. کتاب با مقدمه خانم جوئت پیرامون درون‌مایه‌ی این اشعار و مضامین تکراری در آن‌ها آغاز می‌شود و سپس به ترتیب ترانه‌های عشق و عاشقی، قتل و جنایت، مربوط به بندیان و زندانیان، مربوط به انجیل و اسفار مشکوک، مربوط به ارواح و ماوراءالطبیعه می‌آیند. در پایان کتاب هم برای هر شعر، توضیحات مختصری آورده شده است.

عنوان فارسی کتاب برای من گمراه‌کننده بود. فکر می‌کردم مجموعه‌ای از اشعار را خواهم خواند اما نام کتاب در واقع (Folk Ballads of Southern Europe) است که نشان می‌دهد در این کتاب، بیشتر با قصه‌ها و ماجراهای عامیانه جنوب اروپا سروکار داریم. البته در این یادداشت هم برای راحتی کلا از واژه‌های ترانه و شعر استفاده کردم.

 درون‌مایه‌ی اصلی ترانه‌های کتاب، نجات دادن معشوقه، فدای همدیگر شدن، خیانت، کشتن همسر درستکار و انتقام است. البته چند ترانه هم از روی داستان‌های کتاب مقدس ساخته شده‌اند که محتوایی متفاوت دارند.

اگر قرار باشد از میان تمام ترانه‌های کتاب، چندتایی را دوباره و چندباره بخوانم، شاید این چهارتا بس باشد: «دو گور»، «نمازخانه سن سیمون»، «بدرود مارگریته» و «پسر ولخرج».