جریان نئولیبرالیسم جهانی از آرای [هانا] آرنت در مبارزه علیه انقلاب ها و حرکت های عدالت طلبانه بهره بسیاری کرده است. متأسفانه آرای هانا آرنت(بدون نقد و بررسی جدی و تحلیل انتقادی) و در روایتی همدلانه و تمجید آمیز در رشته های علوم انسانی و علوم اجتماعی دانشگاه های کشور ما نیز تدریس و ترویج می شود.

جریان رسانه ای _تبلیغاتی وابسته به امپریالیسم سرمایه داری از آرای، [هانا] آرنت به منظور تخطئه حرکت ها و خیزش های انقلابی و عدالت خواهانه مردم جهان به گستردگی استقاده کرده است. در ایران پس انقلاب اسلامی نیز طیفی از نئولیبرال های فعال در تهاجم فرهنگی غرب علیه نظام اسلامی، از طریق ترجمه و انتشار و ترویج آثار و آرای هانا آرنت، به تخطئه آرمان گرایی انقلابی و القای احساس پشیمانی انقلاب در کشور ما پرداختند.

تکیه و تأکید ادیسون در گسترش ایده ی اختراعی موردنظرش، بر «جریان برق مستقیم» بود، حال آنکه در همان زمان مخترع جوانی به نام «نیکلا تسلا»(پس از مهاجرت به آمریکا) ایده ای برای توسعه جریان برق از طریق «جریان برق متناوب» مطرح کرد که هم کم هزینه تر از اختراع ادیسون بود و هم امکان عملی کردن آن آسان تر بود. نیکلا تسلایِ جوان با سادگی تمام، ایده و اختراعش را با ادیسون در میان گذاشت و گمان می کرد که ادیسون او را موردحمایت قرار خواهد داد. اما ادیسون با غرور و انحصار طلبی و تکبر، در حالیکه پشتوانه ی نیرومند مالی و شهرت و حمایت بنگاه های مالی را نیز در اختیار داشت، تسلا را تحت فشار و آزار قرار داد، دستمزد او را پرداخت نکرد و به منظور حفظ انحصار خود در تولید و توزیع برق و حفظ اعتبارش(اختراع فوق العاده ی تسلا می توانست انحصار و اتوریته ی علمی ادیسون را تهدید کند) به پرونده سازی برای تسلا پرداخت. ادیسون از نفوذ گسترده ی مالی و تبلیغاتی خود بهره گرفت و تسلا را یک بیمار روانی جلوه داد و برای او پرونده سازی کرد و آزمایش های دروغینی به راه انداخت که در آن آزمایش ها با کشتن سگ ها و گربه ها و حیوانات، جریان برق متناوب را یک جریان خطرناک کشنده جلوه می داد. او حتی فیلمی ساخت و در آن مرگ یک فیل را نتیجه ی اتصال جریان برق به بدن فیل معرفی کرد. ادیسون در اقدامی دیگر به مخترعین به نام «هارولد براون» پول داد تا «صندلی الکتریکی برای اعدام» از طریق اتصال جریان برق متناوب بسازد و این در حالی بود که خود را مخالف مجازات اعدام(!) معرفی می کرد. ماجرای تبلیغات گسترده و رفتار بسیار زشتِ ضداخلاقیِ ادیسون علیه تسلا(که او را متهم به بیماری روانی و قتل نمود و در انجام این پروژه کثیف از حمایت دوستانش در کنگره ی آمریکا و سرمایه دارانی چون مورگان برخوردار بود)به «جنگ الکتریسیته» معروف شد. حال آنکه چند سالی پس از این ماجراها مشخص شد که ایده ی تسلا درخصوص استفاده از جریان متناوب، کاملاً درست و بسیار به صرفه تر بوده است؛ اما ادیسون و مورگان و کمپانی های کلان سرمایه داری همدست آن ها که گسترش و ایده و اختراع تسلا را خطری برای منافع نجومی انحصاری خود می دیدند، در جنگی ناجوانمردانه و نابرابر تسلا را مورد حمله و هجوم و فشار و محدودیت و پرونده سازی قرار دادند.

در ایران امروز در وضع و شرایطی به سر می بریم که تکوین نحوی «خودآگاهی تاریخی» به یک ضرورت بدل گردیده است. وجه مهمی از این خودآگاهی تاریخی، امری است که می توان آن را «غرب شناسی انتقادی» نامید.