در کنار آموزنده بودنش عاشقش شدم خیلی کیوت بود🥹😍👌
        

          همین چند دقیقه پیش از بی‌خوابی کلافه شده بودم و در تاریکی اتاق این کتاب کوتاه را خواندم.
فهمی کودکانه داشت اما اغلب داستان‌های کودکان برای ما که مثلا بزرگسال شده‌ایم کاربردی هستند. ماجرای گربه‌ای بود که نسبت به چیزی که برای او منفعتی حاصل می‌کرد بی‌اهمیت بود. دو تصور برای من رخ داد رابطه‌ی من با افکار مثبت و استعدادهایم که برایم منفعتی حاصل می‌کنند و گاهی نسبت به آن‌ها بی‌اهمیت هستم و اهتمامی به مراقبت از آن‌ها ندارم و دیگری اطرافیان و نزدیکانی که نسبت به آن‌ها سهل‌انگاری می‌کنم و با قدرنشناسی به احساس‌ آن‌ها بی‌توجه‌ام.
شاید تنها هدف نویسنده دوری از تنبلی که من در داستان به آن کم‌تر توجه کردم.


پ.ن شخصی: کاش به جای بافتن این کلمات درباره چنین کتاب کوتاهی زودتر بخوابم تا نماز صبح خواب نمونم. 🚶‍♀️
        

          برای پر کردن وقت خالی چند دقیقه ای خوبه
وگرنه مطلب خاصی نداره که بخواد آموزنده باشه
فقط میشه گفت چند دقیقه وقت خالی رو پر میکنه
تنها فایدش اینه که وقت خالیمون به مطالعه بگذره
من برای کسانی که میخوان تازه کتاب خون بشن این رو پیشنهاد میکنم...
        

          _ به نام خدا _

این کتاب رو فکر کنم مرداد ماه خوندم ولی یادم رفته یادداشت بذارم. 
خب واقعیتش هیچی از کتاب یادم نیست 😐😂 
ولی یادمه که داستان نثر روان و خوبی داشت و تعداد صفحاتش هم زیاد نبود و کتاب رو توی تاریکی شب خوندم که خوابم نمی‌برد .
بد نبود.
 نسبت به بقیه ی داستان های کوتاه مطالعه در وقت اضافه ی طاقچه ،  خیلی بهتر بود . آموزنده بود و خب بیشتر هم به درد کودکان می‌خوره .
بعد خوندنش دو حالت دارید :
۱_ حالتون از لوبیا بهم میخوره  .
۲_ هوس لوبیا پخته می‌کنید .
        

          داستانی کوتاه، ساده و بی‌آلایش، اما با پیامی مهم.
نمی‌خواهم پر حرفی کنم، اما اگر این چند صفحه را به دقت بخوانید و فقط چند دقیقه تامل کنید، می‌توانید به راحتی خود را وارد داستان کنید و ببینید شما از چه‌ها که غفلت نکرده‌اید...

نقل‌قول نامه
تیرانس: 
آیا از درختت به خوبی مراقبت می‌کردی؟ 

مارمالاد: وای! چرا باید چنین کارهای پرزحمتی انجام دهم؟ آن فقط یک درخت است با ریشه‌های قوی که به خوبی می‌تواند از خودش مراقبت کند.

کارنامه
از نظر من تمام استانداردهای یک داستان کوتاه را به طور کامل داشت، اما برای تک بعدی بودن داستان یک ستاره و بابت ترجمه‌ی ضعیف و فارسی‌سازه شده‌ی آن نیز یک ستاره دیگر از داستان کسر و نهایتا سه ستاره برایش منظور می‌کنم.

سیزدهم آبان‌ماه یک‌هزار و چهارصد و یک
        

          "مارمالاد با آه و ناله در پاسخش گفت: «درخت لوبیاهای پخته ام را گم کرده ام. آیا شما آن را ندیده اید؟»
داگبرت گفت: «نه، مارمالاد عزیز، او را ندیده ام. راستی چرا از باغچه‌ات رفته است؟ مگر آن را مرتبا آبیاری نمیکردید؟»
مارمالاد جواب داد: «من آنقدر زیاد کار دارم که هیچگاه وقت آبیاری درخت را نداشته ام.»"

این داستان کوتاه میخواد به ما یادآوری کنه که باید در ازای محبت و توجهی که از دیگران دریافت میکنیم، متقابلا به اونها محبت کنیم. همینطور یادمون باشه که مشغله‌ها نمیتونن دلیل خوبی برای فراموش کردن کسانی که برامون مهم هستن باشن.
        

          داستان آموزنده کودکانه با ترجمه نه‌چندان روان