«فکر میکنم «مسئله ی» احساس تعلق کردن، سوای تمام مسائل شخصی، پرسشی وجودی است که هرکسی، اگر نگوییم همیشه گاه گداری با آن مواجه میشود. این پرسش به ویژه هنگامی پدید می آید که اوضاع زندگی معمولی ما «درهم میریزد». زمانی که چیزی واقعیت آرام ما را به چالش میکشد یا بر خلاف انتظارات ما اتفاق می افتد. طبق معمول این همان لحظه ای  است که در آن داستانی خوب شروع میشود. ما اغلب در واقعیت های تازه مثل مدرسه ی جدید، شغل تازه، روابط با کشور نو به استعدادهای خود پی میبریم و هریک از این ها نیازمند بازآفرینی مفهوم «احساس تعلق کردن» است...»