خاطرات تاج‌السلطنه، جدای ارزش تاریخی، همچون رمانی جذاب و خواندنی البته با معیارهای دویست سال پیش نوشته شده است. نویسنده خط داستانی مشخصی را پی می‌گیرد و در دل آن چندین حکایت و داستان فرعی را نیز نقل می‌کند.  البته همچون رمان‌های دویست سال پیش بارها و بارها به بیان اندیشه‌های خویش و باورهایش و نقدش به اجتماع زمان خود و آداب و رسوم آن زمانه می‌پرداز که اگرچه در داستان امروزین پذیرفتنی نیست اما این اولا یک ناداستان است و دوم این که اتفاقا بسیار کمک می‌کند از دریچه زن درباری قاجار به چهان بنگریم و در بسیاری نقاط متن هم اگرچه با او هم‌اندیش نباشیم اما به شناخت خوبی از راوی دست پیدا کنیم. 
داستان از شخصیت‌پردازی مناسب، خط داستانی جذاب، صحنه‌پردازی زنده، زبان و نثر متفاوت و مختص خود برخوردار است و هر جا که لازم است  زمان را کند می‌کند و وقایعی را که در خط داستان نقش چشمگیر دارد به سیوه‌ای کاملا نمایشی  و با ذکر جزییات و صحنه‌پردازی کامل روایت می‌کند و ذکر اتفاقات مهمی برای خودش همچون تولد کودکانش را به دلیل آن که نقشی در خط داستانی مد نظر راوی ندارند به تک جمله‌ای می‌گوید و می‌رود. مجموعا کتابی خوشخوان و جذاب و دارای اطلاعات زبانی و کلامی و تاریخی درخور توجه است به ویزه برای خواننده علاقمند به مسائل زنان، به دوران قاجار، و به ناداستان که ما به نادرست گمان می‌کنیم تازه امروزه در قالب جستار روایی شکل گرفته و به ایران وارد شده 
طرفه آن که این خاطرات را اگر به دیده رمان بنگریم پایانی مدرن هم دارد.
        

          توصیفاتش از وضعیت زنان در دوره قاجار خیلی خوب است
        

          اولین بار که سراغ این کتاب رفتم چهارده سالم بود و طبیعیه که چیز زیادی از نثر سنگین و قاجاریش نفهمیدم برای همین ولش کردم.
الان، بعد از یازده سال دوباره رفتم سراغش و واقعا لذت بردم. به نظرم بهترین زمان برای خواندنش بود. 
افسوس که بخشی از دستنوشته های تاج السلطنه گم شد و هرگز به دست ما نرسید.
پیش از هر چیز باید بدونیم که این کتاب یک خود زندگینامه ست. ما داریم از زاویه ی دید تاج السلطنه به اواخر عمر ناصرالدین شاه و دوران مظفرالدین شاه نگاه می کنیم پس نمیشه انتظار یک تحلیل همه جانبه ی سیاسی داشت اما به عنوان یک نگاه زنانه به وضع اجتماعی زنان در روزگار قاجار بسیار خوب و جالب توجهه.
نکته ی بعدی این که دست نوشته ها جایی به پایان میرسه که تاج السلطنه حدود بیست سال داره و حوادث مهمی در زندگیش هنوز رخ نداده پس حتما بعد از این کتاب درباره ی تاج السلطنه بخوانید تا بیشتر بشناسیدش.
اگر فکر می کنید خواندن نثر قاجار براتون سخته، نسخه ی صوتی این کتاب با نام "خاطرات تاج السلطنه" در اپ کست باکس هست و بسیار هم خوب خوانده شده. پیشنهاد می کنم بهش گوش کنید.

و آخرین نکته؛
قطعا یک بار دیگه این کتاب رو خواهم خواند.
        

          خیلی جاهاش احساس می کردم نویسنده صادق نیست چون به وضوح خود شیفته ست و خب طبیعیه که دختر شاه قاجار که کمال و جمال هم داره خود شیفته باشه
اما در مجموع، جالب بود
        

          خیلی دوست می‌داشتم که نسخه کاملی از این اثر به دستم می‌رسید! اما تقدیر است حسب‌حال‌های خوب دوره قاجاری همه نصفه و نیمه هستند. در خصوص این کتاب نکاتی به ذهنم می‌رسه که برای بهتر خواندنش و یا ترغیب به خواندنش با شما در میان می‌گذارم
۱- نقطه قوت کتاب در حوزه محتوا تنها در حوزه شناخت دقیق حرم‌سرا و روابط زنان و دربار و امرای لشکر و کشور است. رقابت سران برای کسب دختران پادشاه و قربانی کردن سرنوشت کودکان خرد و بی خرد، توسعه سازمان اداره حرم‌سرا و صرف منابع هنگفت برای اداره حرم، روابط چابلوسانه پدرشوهرها با پدر زن تاجدار قسمت اصلی و مفید این حسب حال است.
۲- نویسنده نتوانسته است علیرغم ادعایش بین محبت وطن و محبت پدر تاجدار تفکیک کند چه برسد که مام وطن را دوست‌تر بدارد از پدر و سلطان! جالب آن‌جاست که یکباره بعداز مرگ شاه صاحب‌قران یاد خرابی‌های وطن و صرف ثروت ممالک محروسه ایران برای عیاشی‌های شاه و بستگانش می‌افتد! شاید کمی سن و سال مانع درک او از دوران سیاه و نقمت‌آور ناصری باشد اما کسی که ادعای تاریخ و فهم و دانشی ورای زنان عصر خود دارد نمی‌تواند یک‌باره منتقد سفرهای مظفری به فرنگ شود.
۳- نویسنده با شرح زندگی زنان اشراف و درباری و الهام از سبک زندگی زنان در اروپا با این سوال که حجاب و پرده‌پوشی باعث هدر رفت استعداد نفوس عالیه ایران شده و چرخ مملکتی را کند می‌کند خواهان کشف حجاب زنان و مشارکت دو سوم از جمعیت ایران در امر آبادانی است! در جایی دیگر بدون درک این تناقض از سبک زندگی دهاقین و رعیت مظلوم ایران سخن می‌گوید که مرد و زن و کودک و پیر همه در راه کسب معاش زحمت کشیده و خون‌دل‌ها می‌خورند! در واقع او با دیدن زندگی اشرافی و انگل‌وار حرم‌سرا و اشراف ایران و بدون تفکیک زندگی عموم و آحاد مردم ایران، نقص و حرمان زنان اشرافی به همه جامعه ایران نسبت داده و همگان را تنبل و انگل می‌نامد.
۴- وی آرزوها و پیشنهادات خوبی برای عمران و آبادی وطن می‌دهد، مثل کارخانجات بزرگ، اداره منبع نفت مسجد سلیمان! این دست موارد به من آموخت فکر خوب همیشه در این مملکت بوده و حرمان و نقصان ایران معاصر ما نه بخاطر جهل حکمرانان بلکه بخاطر نبود اراده و قدرت قاهره‌ای است که بتواند استعدادهای وطن را به کار گیرد و راه عزت و سربلندی را از میان خراسان و تبریز و اصفهان و اهواز بپیماید و نه پاریس و برلن و مسکو!
۵- او که از تلخی زندگی همیشه آروزی مرگ می‌کرده است تنها در یک مواجهه احتمالی با مرگ بین مرگ خود و سقط جنین، دومی را بر می‌گزیند تا شاهدی بر این مدعا باشد که مرگ خوب است اما برای همسایه!
۶- لحن کتاب اما خوب و به شدت تاثیر ترجمه های یک سده قبل رمان‌های معروف سده ۱۹ میلادی است. عبارات، جمله‌بندی و کنایات همه شما را یاد ترجمه‌های اولیه داستان دوشهر، دون کیشوت و هملت می‌اندازد.