این جریان فرد باورانه در اندیشه روسو ارتباط نزدیکی با نظریه‌ی مجادله برانگیز و غامض او در مورد اراده عمومی دارد. او معتقد است که شهروندان تصمیمات مشترکی اتخاذ می‌کنند یا به عبارت دقیق‌تر تصمیم اکثریت به نفع کل جامعه است. البته او اذعان می‌کند که باید آرای مختلف وجود داشته باشد، اما هر کس باید تنها برای خودش و نه برای گروه یا دسته خاصی رای دهد؛ زیرا خود اختلاف عقاید فردی موجب تعادل آرا می‌شود.

آکویناس با تایید، این گفته آگوستین را نقل می‌کند:《 اگر مردم وظایف خود را انجام بدهند در آن صورت بجاست که حق داشته باشند خود رهبرانشان را انتخاب کنند، برعکس اگر مردم به انحطاط اخلاقی دچار شوند، باید حق انتخاب از آنها سلب شود.》

...تمام کسانی که قرار است از قانونی اطاعت کنند،باید در تصویب آن هم دخالت داشته باشند.