بخش‌هایی از زندگی شهید حسین علم الهدی فرمانده سپاه هویزه را از زبان سه نفر از کسانی که در برهه هایی از زندگی با او سرو کار داشتند می‌خوانیم.  
اخلاص شهید سبب شده خدا با زبان و بدن او اراده کند و به همین دلیل تمام کارهایش به مقصد می‌رسد. 

        

          من قبلا کتاب سفر سرخ رو خونده بودم و خب یک سری اتفاقاتی که یادم بود اینجا در قالب خاطره گویی راوی ها و از دید اون‌ها بهش اشاره میشد. مثل سفر سرخ جزئیات اتفاقات بیان نمیشه و اینکه نمای کاملی از زندگی شهید علم الهدی نیست و به یه بخش هایی فقط پرداخته میشه.
دقیقا اینطوره که انگار سه نفر نشستن برات داستانشون رو تعریف میکنن. این مدل خب تجربه شیرینی هست بنظرم و باعث میشه یک جور انس پیدا کنی با کتاب و اون احساس راوی ها بهت منتقل میشه. اینطوره که بعد خوندن کتاب انگار خودت شهید رو میشناختی و با شخصیتش آشنا هستی.

از زندگی شهید علم‌الهدی هم میشه درسای زیادی گرفت و یک جاهایی از روایت تو ذهنم پیوند میخورد به بحث کار تشکیلاتی و تشکیلات.

تنها ضعفی که بنظرم اومد این بود که روایت آخر که روایت حسن آقا بود خیلی کم و کوتاه بود درحالی که با چیزهایی که ازشون تو روایت دوم می‌شنویم خیلی بیشتر مشتاقیم که از زبان خود ایشون ماجراها رو بشنویم. بخش آخر خوشحال شدم که قراره روایت حسن آقا باشه ولی بعد اونقدر کوتاه بود خورد تو ذوقم:(
البته من کتاب رو صوتی و از ایران‌صدا گوش دادم ولی بنظرم نیومد که خلاصش کرده باشن امیدوارم که واقعا چیزی از کتاب رو از دست نداده باشم.