رابطه‌ای سرنوشت‌ساز که نگرش سیمون دو بووار را دربارة نابرابری جنسیتی و جنسیت‌گرایی شکل داد نیویورک تایمز
آیا بدون وجود زازا، سیمون دو بوواری ظهور می‌کرد؟ ال پائیس
رمانی تأثرانگیز و مسحورکننده از دوستیِ میان دو دختر گاردین

 

جدانشدنی‌ها چشم‌اندازی جدید بر سال‌های نخستِ زندگی سیمون دو بووار است؛ زندگینامه‌ی شخصی کوتاهی که احساسات و هشیاری موجود در دوستیِ پرشورِ دو دختر جوان و سرکش، سیمون دو بووار (سیلوی) و زازا (آندره)، را در طول رشد جسمی و فکری آن دو، و سپس تا پایان غم‌انگیز آن دنبال می‌کند. این اثرِ بزرگ‌ترین فیلسوفِ فمینیست، بازگوکننده‌ی تجربه‌هایی است که نافرمانی و طغیان نویسنده را شکل می‌دهند و رهاییِ پرتلاطم و تعارض بنیادی میان روشنفکران و دین‌دارانِ متظاهر را روشن می‌سازد؛ موضوعی که شالوده‌ی کتاب بعدی او، خاطرات یک دختر مطیع، را پی‌ریزی می‌کند.


http://www.bookcity.org/detail/29514/root/books
1401/01/07
        

          الان که در حال نوشتن هستم، به آخر کتاب نزدیک شدم. 
اما حال سیلوی را می‌توانم بفهمم چون بعضی دوستی ها عمیق و زیبا هستند؛ خیلی بیشتر از آنچه به نظر می‌رسد.  آخر قصه را نمی‌دانم اما از چیزی بی اندازه اطمینان دارم که آگاهی ما تاثیری در بهتر شدن حال مان ندارد؛ برعکس گاهی چون می‌دانیم اما باید سکوت کنیم ویران می‌شویم. 
چون سکوت یعنی نگاه کردن به آب شدن شمعی زیبا که نمی‌شود خاموشش کرد. 
حال و هوای نویسنده آرام آرام زیر پوست آدم می‌خزد. به خودت می‌آیی جایی پشت میزت، گوشه رخت خوابت یا روی کاناپه در حال غصه خوردن با کسی هستی که تا به حال او را ندیده ای اما گویی جایی درون تو به تازگی لانه کرده است.