شروع هر فتنه،هواهایی است که پیروی می‌گردد و بدعت هایی است که گذارده می شود؛با کتاب خدا مخالفت می شود و مردانی مردان دیگر را در غیر دین خدا پیروی می کنند.اگر باطل با حق آمیخته نمی شد،حق جویان آن را می شناختند و اگر حق به باطل پوشیده نمی گردید،دشمنان مجال طعنه زدن به آن را نمی داشتند.لیکن اندکی از حق و اندکی از باطل را می گیرند و با هم می آمیزند ودر این هنگام شیطان فرصت می یابد تا بر دوستانش مسلط گردد و کسانی که لطف خداوند شامل حالشان شده است،نجات می یابند. نهج البلاغه_خطبه پنجاه