نویسنده در این کتاب ضمن توصیف پوشاک قشرهای مختلف اجتماعی در ادوار باستانی ایران (ماد، هخامنشی، اشکانی، و ساسانی) تلاش کرده تا شرایط اجتماعی و اقتصادی حاکم را تبیین کند. وی ضمن بررسی ساختاری این موضوع در چهارچوب تاریخ هنر و دقت در ظرافت های باستان شناختی و زیبایی شناختی، سعی در شناخت برخی جوانب جامعه شناختی و انسان شناختی مردمان آن دوران دارد. تاکید ویژه ی نویسنده هم چنین بر لباس نظامی در دوره های مختلف است. به اعتقاد وی لباس های جنگی از سلاح های هر عصر، که همراه آن لباس ها به کار می رفت، تفکیک ناپذیرند، به همین دلیل در کنار معرفی و توصیف لباس های نظامی به سلاح های مورد استفاده نیز اشاره کرده است. لباس زنان و روحانیون، دو دسته ی دیگر از پوشاک ایرانیان است که در دوره های مختلف بررسی شده اند. بخشی از کتاب نیز به بررسی وضعیت پوشاک در ادوار پیش از تاریخ (دوره ی عیلامی ها، بابلی ها، آشوری ها و دیگر اقوام مرتبط با فلات ایران) اختصاص دارد. نویسنده در بررسی خود از داده های باستان شناسی چون سکه، نقش برجسته، نقاشی، مجسمه ، مهر و هم چنین منابع مکتوب بومی و غیربومی سود برده است.