داستان واقعگرا  و خاطرات‌گونه که جنبه‌های آشنا و واقعی زندگی بچه‌های روستایی عاشق فوتبال را نشان می‌دهد
تفاوت نوع زندگی، سطح  دغدغه‌ها و سرگرمی‌های بچه‌های شهری و روستایی  به خوبی نشان داده شده و به عوامل و موانع پرورش و شکوفایی استعدادها در قالب داستان هم پرداخته شده و همینطور آشنایی نوجوان با روستاهای دارآباد و چاه‌نائی خضری در شهرستان سیرجان استان کرمان و همین‌طور آشنایی با گلیم دارستان از نقاط قوت کتاب بود
کلیت و درون‌مایه و پایان داستان را دوست داشتم 
برای من که یک دهه شصتی هستم خاطرات برنامه‌ی نود و گزارش‌های عادل خان را زنده کرد 
به نظرم کتاب مناسب نوجوان ۱۲ تا ۱۶ سال می‌تونه باشه

ستاره کم دادم به این دلایل:👇
بعضی جا در متن از کلمات انگلیسی و عربی استفاده شده بود که می‌توانست از واژگان معادل فارسی استفاده کند.مثلا قوم الظالمین، استارت، اسلوموشن
-همین‌طور در کتاب از کلمات و اصطلاحات فوتبالی استفاده شده بود که افرادی مثل من معنی آنها را نمی‌دانند. هیچ توضیحات و نمایه‌ و یا حتی پاورقی و زیرنویسی در کتاب وجود ندارد. مثلا لژیونر، چیپ، پاس غلتان 
من خودم شیر کپنهاگ رو در گوگل جست‌وجو کردم تا متوجه شدم چی به چی هست! و یا خاطره گل زدن خداداد به مارک بوسنیچ استرالیایی!!
-از برچسب زیاد استفاده شده و البته چند مورد برچسب‌ نژادپرستانه هم بود مثلا می‌گن تهرونیا همه گرگ‌اند
یا مواظب بی‌بی‌ت باش ندزدنش! بازار پیرزن توی تهرون داغه‌ها!
-جملات نفرینی هم در لابلای کلمات و ادبیات عامیانه روستایی کم نبود مثلا
 الهی تکه تکه بشی!
بابات بسوزه ساختمون!
پدرت بسوزه غربت!
پدر سوخته!
بلا به جونت بگیره بچه!
خدا ازتون نگذره!
خدا تو سرتون بزنه!
خدا مرگتون بده جرئت دارید وایستید!