نگاه نویسنده به دنیا تقریبا با نگاه همه انسان‌ها متفاوت است و این ویژگی باعث می‌شود خواندن کتاب بسیار لذت‌بخش باشد.

نظرات یوال نوح حراری، در مورد بی‌نیازی انسان‌های آینده از نیروی کار، پیدایش انسان‌های برتر، تکنولوژی سلب آزادی، بی‌معنی و بی‌ارزش بودن آزادی، استفاده ابزاری از ادیان برای اتحاد انسان‌ها، سکولاریسم و اخلاق بدون دین، دیکتاتوری اکثریت، وجود نداشتن حقوق بشر، مسئول بودن ادیان در مقابل اشتباهات دین‌داران، تعطیلی حمل و نقل عمومی در روز شنبه، رنج بردن و رنج دادن به دیگران، بی‌معنی بودن زندگی، خیالی بودن نفس و خود انسان، وجود نداشتن عشق راستین، بیهوده بودن تلاش برای بهتر کردن دنیا، خودفریبی انسان‌ها با نمایش زندگی خوش و ... واقعا خواندنی است.

البته مواجهه نویسنده با خدا، مغرضانه و غیر منطقی به نظر می‌رسد. می‌توانم بپذیرم که نویسنده خلقت شگفت‌آور دنیا را ببیند و بگوید که همه این عالم ممکن است اتفاقی باشد و وجود خداوند را اثبات نمی‌کند. اما مشکل اینجاست که نویسنده به وجود نداشتن خدا ایمان دارد. بدون استدال.

بیشتر سطرهای این کتاب را هم مثل کتاب قبلی نویسنده، رنگی کرده‌ام.
        

          I have read the Harari's Sapiens and Homo Deus that cover the past and future of humankind. Although I like his books and his attitudes toward history, but there are some flaws that make the new book, 21 Lessons for the 21st Century, like a science-fiction or fantasy book. In think the main weakness of the book is that the conclusion of each chapter is not coherent and not satisfying. In my opinion, the main lesson that is gained from the book is that we must stop worrying about the future and its problems, instead we should find the most important ones and pay attention to them.