دیدگاه نوع دوستی و اخلاق گرایی ارکان اصلی موضوع بیشتر کتاب های تولستوی هست که ا حدودی با تفکرات سوسیالیستی شخص من نیز هم سو هستن، اما در مورد این کتاب که تو سال های آخر عمرش نوشته، باید بگم اصلا مورد پسند من نبود، چرا که امیدواهی و تلاش برای انتقال این تفکر که تنها صرف داشتن اعتقاد و توکل میشه زندگی رو سپری کرد و از تمام معضلات رد شد،اصلا برای من قابل قبول نيست، درست مثل کتاب 4 اثر از فلورانس که به نظرم نویسندش موقع نگارش کتاب قطعا در حالت نرمالی نبوده چون این حجم از هذیون و توهمات اصلا عادی نیست،البته این کتاب تولستوی به فجاحت اون نیست،ولی خیلی سطحی و خالی بود که با توجه به اثار قبلیش یکم عجیب غریب  بود، به علاوه اینکه من شدیدا معتقدم برای هر انسان با توجه به شرایط، موقعیت،اقلیم، مذهب ،وضعیت جسمی و روحی و.... نمیشه یک نسخه ی واحد پیچید هرچند که مفید و کارآمد باشه،همونطور که  جلیقه نجات برای حفاظت مورد استفاده قرار میگیره اما اگر تن ی ماهی باشه منجر به نابودیش میشه، به نظرم واقع بینی مهمترین عامل نجات انسان از مشکلاته، امیدوار بودن اصلا بد نیست،اما فرار از حقیقت به امید رسیدن کمک از عیب خیلی احمقانه ست.