گاهی که برای خرید روزنامه و یا مجله به سر کوچه می رفتم پسران بی کار محله مان را می دیدم که با چشمانی شرربار به من خیره می شدند و گاه جسارت به خرج می دادند و حرف های می زدند تا بفهمند من از آنان خوشم می آید یا نه. با خاطره تلخی که از اعظم به یاد داشتم دلم می خواست آنان را سر به نیست کنم تا از سر راه دختران بی گناه و ساده دل برداشته شوند.

اما چگونه می توانم به آرزو و خواسته ی قلبی ام برسم؟ تنها چیزی که خریدنی نیست عشق و محبت است. من بعد از او نخواهم توانست به هیچ مرد دیگری بیندیشم . مردی که بنظرم مثل هیچکس نبود...