داستان درمورد افراسیاب، رئیس یک دسته راهزنه که با دیدن یک تصویر روی یکی از قالیچه هایی که از یه کاروان دزدیده بودن، احساس می‌کنه چیزی در وجودش داره تغییر می‌کنه. بعد از اون راهزنی رو کنار میذاره و شروع می‌کنه به سفر کردن. این سفر باعث میشه که افراسیاب جدیدی متولد بشه.

کتاب نثر ادبی و دلنشینی داره. از اون کتاب هایی بود که دلم نمی‌خواست تموم بشه. واقعا دوستش داشتم. قسمت هایی از داستان هم به اوضاع اصفهان در دوران حکومت ظل السلطان اشاره می‌کنه و به مردمی می پردازه که سعی میکنن با استبداد مبارزه کنن.
          

            قلم خوب و یک حال و هوای قشنگی داشت و آدم رو به گذشته میبرد.
حدود ۳۰۰ صفحه بود‌.
آخراش رو خیلی دوست نداشتم 
          

            بد نیست ولی تا وسطهای داستان قابل درک تر و مورد پسند تر هست و قسمت های اخر کتاب چون اشخاص و جریانات تاریخی هم وارد قصه میشن یکم از جذابیت داستان کاسته میشه چون اون ماجراهای تاریخی زیاد باهاش اشنا نیستیم و این کتاب هم در صدد نبوده که خیلی اون ماجرا رو باز کنه فقط داستان با اون واقعه تاریخی بهم گره خورده و چون اون واقعه برامون گنگ هست داستان هم تحت تاثیر قرار میگیره