در مترو حادثه بدی رخ داده و ایلیا برای کمک به مردم گیر افتاده، به آنجا می‌رود. در گیر و دار نجات آدم‌ها، باز سر و کله ربات‌ها پیدا می‌شود...
        

          بسم الله

مجموعه هجده جلدی ایلیا که نمی دانم ادامه دارد یا نه، اثری است که ما سال ها قبل تر از سوپرمن ها و بتمن ها و اسپایدرمن ها نیازش داشتیم، بماند...
از سالی که این کتاب نوشته شده است هم آنقدر که باید و شاید به آن پرداخته نشده است. سیر این جنس داستان ها و اتصال شان به عوالم دیگر بیشتر از آنکه متناسب با نگرش غرب لیبرال باشد، با ما تناسب دارد و عجبا که چنین داستان ها و بیان عوالم دیگر در دل داستان هایمان را نه تنها تا به امروز آنچنان انجام نداده‌ایم بلکه به سمتش هم حرکت نکرده ایم. شاید نمونه مشابه را در آثار امید کوره‌چی بتوان دید، که آن هم برای مخاطب بزرگسال است و نیاز کودکان و نوجوانان را پاسخگو نیست. اینکه ایلیا برای جامعه امروز کودک و نوجوان ما نیاز است اصلا پوشیده نیست. جامعه، به خصوص جامعه هدف مجموعه ایلیا، تشنه قهرمان سازی است و در نبود قهرمان های بومی رو به قهرمان های پوشالی غربی آورده است. جامعه، بدون قهرمان پوچ است. نمونه نیاز جامعه به قهرمان را می توان در میزان ارادت مردم در زمان حیات و شهادت حاج قاسم سلیمانی دید. او در نظر مردم یک شخصیت معمولی نیست بلکه همچون خون است برای انگیزه جامعه ما. هرکجا قدم بگذاری، همه کس، با هر عقیده او را می ستاید. ایلیا ادامه نیاز جامعه در مسیر احتیاج به قهرمان است و چقدر باید در این مسیر قدم برداریم تا بتوانیم به مخاطب مان به خصوص قشر کودک و نوجوان بفهمانیم که قهرمان سازی ما به مانند غربی ها نیست، قهرمان ما زمینی است و اهل همین شهرهایی که ما در آن زندگی می کنیم، آنچه او را متمایز می کند و قدرت می دهد، ایمان است.