از همه خرد اندیشان دعوت می کند  که بخش هایی از مطالب جدولی که در آخر کتاب عرضه می گردد  بر عهده گرفته و بر اندیشه خود  بنیاد جامعه ایران بیفزایند.اگر چنین گامی برداشته شود،ایرانیان متفکر می‌توانند ادعا کنند  که در مقابل فلاسفه دیگر کشورها ،بخصوص غربی،سخنی نو و بدیع برای ارایه دارند. در حالی که ما به لحاظ هنرهای معماری،نقاشی،شعر و ادبیات مطالب بسیار برجسته ای داریم،نداشتن فلسفه هنر ایرانی باید جبران شود.با وجود  عرفان عمیق و پر آوازه ای  که از میراث کهنمان در دست داریم حیف است که علوم سیاسی ما سخن  نو و تازه ای همراه با این فرهنگ به جهانیان عرضه نکند.