بعد از حدود ۱۰ سال از گذشت مطالعه این کتاب، هنوز هم تصاویر نقش بسته در ذهنم از تلاشهای حاج عبدالله در بشاگرد پر رنگ است. این کتاب به خوبی حاج عبدالله والی را معرفی میکند.
کتابی که تا آخرین صفحه آن را با شوق و گاه با اشک خواندم. 
        

          اسم کتاب گویای همه‌چیز است
روایت جهاد برای ساختن شهر خمینی

برای آن‌ها فقط یک جمله از امام خمینی کافی بود تا زندگی مردم محروم دورافتاده‌ترین روستای ایران را زیر و رو کنند...
تاخمینی‌شهر برنامه تلاش برای ساخت یک آرمانشهر است. تلاشی که خستگی برنمی‌دارد، تمامی ندارد، توقف نمی‌پذیرد، و «من» در آن جایگاهی ندارد.
حاج عبدالله والی در راه آبادی بشاگرد، به تنها چیزی که فکر نکرد، خودش بود.
راز شهر خمینی همین است!
هرکجا من گم شود، الله پیدا می‌شود...
        

          فقط عشق می تواند توانایی چنین فداکاری به فرد بدهد که سالها داوطلبانه دور از خانواده در یک منطقه محذوف از نقشه ، آنجا را آباد کند. 
تبعیدی خودخواسته جهت رضای الله‌ 
        

          به بهانه سالگرد درگذشت مرحوم حاج عبدالله والی
قهرمان محرومیت زدایی و فرهنگ جهادی

من زیاد اهل خواندن این طور کتاب ها نیستم اما دو بار سفر به بشاگرد در طول چند ماه گذشته من را به شدت با این آب و خاک درگیر کرد. و نادیده شیفته حاج عبدالله والی، این مرد بزرگ و بلند همت شدم. ناگزیر دیدم برای این که آن حال و هوای معنوی و شیرین در درونم ادامه داشته باشد باید این کتاب را بخوانم و چه بسا که از برادران والی سرمشق بگیرم. انشاالله که نسل این مردان بلند همت در این سرزمین تا همیشه پایدار باشد. کاش از نسل من هم انسان هایی شبیه حاج عبدالله والی بیرون بیایند. ایدون باد
البته که سراسر کتاب خواندنی بود لکن بخش های مربوط به فعالیت های عمرانی برای من (و شاید برای خیلی از مخاطبان) چندان جذابیت نداشت و به نظرم میشد لااقل 50 - 60 صفحه از کتاب حذف کرد. در عوض بخش های مربوط به مسائل فرهنگی اعم از سنت غلط اسم گذاری در بشاگرد یا ازدواج های غلط و مسائل طبقاتی خیلی جالب بود و میشد مفصل تر بهشان پرداخت
البته متوجه این مسئله هم هستم که اگر معضلات فرهنگی پررنگ تر مطرح میشدند کتاب برای بشاگردی ها تلخ و نچسب میشد
دست مریزاد و خسته نباشید به بچه های صهبا
مرداد ۹۷